Vijfde avond: voorbeelden van dopen in de Schrift

De doop van Jezus door Johannes de Doper — De betekenis van ‘want aldus betaamt Mij alle gerechtigheid te vervullen— — De doop van de drieduizend op één middag — De wijze van dopen van Johannes de Doper.

W: “Ik heb de moeite genomen om de verslagen te lezen van de bediening van diverse gevallen, en ik denk dat ze net zo helder en definitief zijn als ik nu een verslag van onderdompeling zou geven zoals bij een van onze doopdiensten wordt gepraktiseerd. Uw tijd zal verloren gaan met te pogen om mij van het tegenovergestelde te overtuigen. Als woorden te vertrouwen zijn, kan ik niet nalaten te denken, dan moeten we geloven dat Jezus werd ondergedompeld door Johannes de Doper in de Jordaan; en de kamerling werd ondergedompeld door Filippus.”

Dominee: “En dat zijn alle voorbeelden of gevallen van de bediening van de doop die het Nieuwe Testament vermeldt?”

W: “Dat zijn de gevallen die ik onderzocht heb, en dat zijn er genoeg.”

Ds: “Voordat we beginnen met het behandelen van de gevallen waar de doop bediend wordt, laten we eerst een duidelijke afspraak maken over de methode van onderzoek.”

W: “Wilt u alstublieft uitleggen wat u bedoelt?”

Ds: “Ik bedoel dat we nu deze gevallen willen onderzoeken om te zien wat voor licht ze werpen over de vraag van de manier van dopen.”

W: “Dat had ik ook begrepen.”

Ds: “Het bewijs wat we zodoende verzamelen, wordt genoemd het waarschijnlijke of het indirecte bewijs. Door de vastgelegde gevallen op deze manier te onderzoeken, zal het nodig zijn om elk ander soort van bewijs buiten te sluiten. Ik bedoel dat het voor ons beiden noodzakelijk zal zijn om in onze argumentatie te erkennen dat het bewijs van de betekenis van een woord en de betekenis van de plechtigheid aan beide zijden gelijk is. In andere woorden, we moeten veronderstellen dat we geen enkel bewijs hebben aangaande de manier waarop, behalve dat wat afgeleid kan worden uit de per geval vermelde omstandigheden en feiten.”

W: “Inderdaad is dat de enig eerlijke manier om zo'n onderzoek te ondernemen.”

Ds: “Dan zijn we klaar om te beginnen. Het was mijn bedoeling om het onderwerp iets anders te introduceren; maar omdat je zo vol bent van de gevallen die je noemde, zal het misschien goed zijn deze meteen maar te overwegen.”

Ds: “Alstublieft, en als het geen verschil maakt, zou ik graag hebben dat u begint met de onderdompeling van Jezus in de Jordaan door Johannes.”

Ds: “Het is wellicht beter te zeggen de doop van Jezus in de Jordaan.”

W: “Zoals u wilt, voor mij is dit hetzelfde.”

Ds: “Mag ik je vragen waarom Johannes doopte, en wat de natuur of doel van zijn doop was?”

W: “Johannes doopte omdat God hem gezonden had om te dopen, zoals Johannes zelf zegt. Wat betreft het doel van zijn doop, zei hij: ‘Ik doop u met water tot bekering.’ [Mattheüs 3:11]”

Ds: “En wat wordt er bedoeld met ‘tot bekering’?”

W: “Ik veronderstel dat de betekenis is dat de doop toont dat zij zondig waren, afwassing nodig hadden, en zich zouden bekeren van hun zonden.”

Ds: “En hoe zit dat nu met Jezus?”

W: “in Zijn geval was dat uiteraard anders. Hij zelf zegt ons waarom Hij gedoopt werd, en het doel daarvan: ‘want aldus betaamt ons alle gerechtigheid te vervullen.’ [Mattheüs 3:15]”

Ds: “En wat bedoelt hij met ‘gerechtigheid’.”

W: “Ik denk dat ik in staat ben die vraag te beantwoorden, omdat ik juist de eerste vijf hoofdstukken van Romeinen heb bestudeerd, waar het woord vaak voorkomt. Dora en ik waren hierin zeer geïnteresseerd. Ik had de gelegenheid dit woord in het bijzonder te bestuderen. Het is een rechtskundig begrip, en onderscheiden van heiligheid, omdat het laatste te maken heeft met innerlijke reinheid, en het eerste refereert naar onze relatie met de wet, doen wat de wet zegt.”

Ds: “Ik bewonder je uitlegkunde. Ik zie niet hoe je antwoord verbeterd kan worden. Het schijnt dan dat er een wet was die het noodzakelijk maakte dat Christus gedoopt werd.”

W: “Dat schijnt zo te zijn, gegeven wat er hier gezegd wordt; maar ik heb dit nooit in detail bestudeerd, en ik ben niet erg vertrouwd met het Oude Testament.”

Ds: “De doop van Jezus is interessant en belangrijk om andere redenen, verschillend van die welke wij nu bestuderen. Omdat sommige van deze feiten noodzakelijk zijn om dit goed te verstaan zal ik ze opnoemen: Jezus is, met nadruk, onze Grote Hogepriester. Hij is de enige werkelijke priester die ooit in deze wereld was. Aärons priesterschap was een type van het Zijne, zo dat Aäron en zijn nakomelingen typische priesters genoemd mogen worden, en Christus de wérkelijke priester. In het priesterschap van Aäron behoorden allen tot de stam van Levi, en waren nakomelingen van Aäron. Maar Jezus behoorde tot een andere stam, ‘Want Hij', zegt Paulus, ‘op Wien deze dingen gezegd worden, behoort tot een anderen stam, van welken niemand zich tot het altaar begeven heeft. Want het is openbaar, dat onze Heere uit Juda gesproten is; op welken stam Mozes niets gesproken heeft van het priesterschap,’ Hebreeën 7:13-14. In vers twaalf zegt hij, ‘Hebreeën 7:12.’ Nu, toen het priesterschap van Aäron eerst ingesteld werd, werd de stam waartoe het behoorde, op formele wijze, gewijd, apartgezet tot deze hoge roeping. Of, in de navolgende eeuwen, íedere priester zodanig apart werd gezet, wanneer hij het priesterlijk ambt op zich nam, lijkt niet zo te zijn. Maar toen zo'n grote verandering optrad als waarvan Paulus spreekt, een verandering van een andere stam waarvan Mozes niets gesproken heeft van het priesterschap, moest de wet van wijding worden gevolgd; en het was naar deze wet dat Jezus verwees in de woorden door hem gebruikt.”

W: “Uw uitleg is interessant en leerzaam, en ik begrijp nu helder dat het naar zo'n wet was dat Hij verwees, toen hij zei: ‘want aldus betaamt Mij alle gerechtigheid te vervullen.’”

Ds: “Als de methode of wijze van wijding bij die eerste keer kon worden vastgesteld, dan zou dit licht werpen op de tweede, namelijk de wijding van Jezus, Zijn voldoen aan de wet, en daarmee vervullend alle gerechtigheid.”

W: “Ik wenste wel, dat dit detail vermeld zou zijn geweest. Het zou licht hierop hebben geworpen, en wellicht deze vraag, die zoveel twist in Gods kerk veroorzaakt heeft, voorgoed hebben beantwoord.”

Ds: “Dat is een goede wens; en ik ben blij dat ik je kan meedelen dat de wijze van wijding zorgvuldig bewaard is gebleven in de Heilige Schrift. Wil je alsjeblieft Numeri 8:5-8 opzoeken en lezen?”

W: “‘En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende: Neem de Levieten uit het midden van de kinderen Israels, en reinig hen. En aldus zult gij hun doen, om hen te reinigen: spreng op hen water der ontzondiging.’”

Ds: “Dat is de wet waarvan Christus heeft gezegd, dat Hij die moest gehoorzamen om alle gerechtigheid te vervullen.”

W: “Is het zeker dat Hij naar deze wet verwees?”

Ds: “Het is ZEKER, volgens Zijn eigen woorden, dat er een wet was waaraan hij moest gehoorzamen.
Het is ook ZEKER, dat bij het gehoorzamen aan deze wet water was betrokken.
Het is tevens ZEKER, dat Hij voelde dat Hij moest voldoen aan deze wet, omdat hij stond te beginnen aan zijn priesterlijk werk, niet als een nakomeling van Aron, of van de stam van Levi, maar als een lid van een andere stam — Juda.
Het is ook ZEKER, dat de net aangehaalde wet nu juist bedoeld was voor het doel, waarvoor Jezus wenste gedoopt te worden.
Het is ook ZEKER, dat als dit niet de wet is waarnaar verwezen wordt, dat dan zo'n wet niet bestond.
Het is ook ZEKER, dat als zo'n wet niet was vastgelegd, Jezus onjuist zou geweest zijn om te zeggen dat het noodzakelijk was voor Hem om te worden gedoopt om aan de wet te voldoen.
En het zevende wat ZEKER is, is dat Hij naar deze wet verwees.”

Willem luisterde bijzonder aandachtig naar de dominee toen deze, weloverwogen, deze zekerheden opsomde.

Hij zweeg en dacht voor enige tijd na. Tenslotte zei hij:

W: “Ik stem toe, dat uw redenen het zeker schijnen te maken dat de wet, die ik uit Numeri voorlas, dezelfde is waarnaar Jezus verwees in Zijn woorden, gesproken tot Johannes. Maar er is een moeilijkheid die mij in de weg staat om te geloven dat dit de wet is.”

Ds: “En wat is dat?”

W: “Het evangelie vermeldt dat Jezus ondergedompeld werd.”

Ds: “Dat is een veronderstelling. Dit wordt niet zo gezegd.”

W: “In het eerste hoofdstuk van Markus staat ‘Markus 1:9-10.’”

Ds: “Maar waar lees jij onderdompeling?”

W: “Er staat dat hij werd gedoopt ‘in de Jordaan’ en dat ‘Hij uit het water opklom.’”

Ds: “Staat er dat Johannes hem helemaal in het water nam of onder water?”

W: “Nee, maar Jezus ging in het water en klom er uit op.”

Ds: “En deed Johannes niet hetzelfde?”

W: “Dat klopt.”

Ds: “En werd hij daarmee ook niet ondergedompeld?”

W: “Nee, hij ging niet het water in om ondergedompeld te worden.”

Ds: “Maar het enige bewijs dat je aanvoert dat Jezus was ondergedompeld, gegeven het indirecte bewijsmateriaal, is, dat hij alleen deed wat Johannes deed.”

W: “Als Johannes hem niet onderdompelde, zou ik niet weten waarom hij Hem in het water nam.”

Ds: “Om Hem te dopen.”

W: “Maar het feit dat hij in het water ging, toont aan dat hij ondergedompeld werd.”

Ds: “Moet iedereen die in het water gaat, onder water gaan? Ik heb vele mensen op dezelfde tijd in het water zien gaan, om te baden of te wassen of om zich te reinigen, en minder dan een vierde gaat onder water, of dompelt zichzelf onder. Het is al lang mijn gewoonte om in het water te gaan om te baden of te wassen; maar slechts als kleine jongen dompelde ik mijzelf onder, en dan niet als een manier om me schoon te maken, maar als vermaak. Voor baden prefereer ik ondiep water, een stromend riviertje, ook al is het slechts een tiental centimeters diep.”

W: “Maar als ze in het water gingen, dan werden ze gedeeltelijk ondergedompeld.”

Ds: “Dat klopt, maar is dat, hoe jij onderdompeling hebt gedefinieerd?”

W: “Nee, maar in het bedienen van een plechtigheid zie ik niet, waarom ze in het water zouden gaan, tenzij ze zouden onderdompelen.”

Ds: “En ik zie niet in, waarom ze zouden onderdompelen als ze in het water gingen.”

W: “Maar waarom gingen ze dan het water in?”

Ds: “Niet, zeer zeker, voor een letterlijke afwassen; (en zelfs als dat het doel zou zijn geweest, had onderdompeling daarop niet gevolgd te hoeven hebben; en als het was gebeurd, zou het toevallig gebeurd zijn geweest); maar om op deze manier water te gebruiken om daarmee reiniging voor te stellen. Leg nu alle vooraf opgevatte ideeën van onderdompeling aan de kant, is het nu echt vanzelfsprekend dat Jezus werd ondergedompeld?”

W: “Ik heb dit altijd vanzelfsprekend gevonden. Volgens uw eigen zeggen is het doel om reiniging te representeren; en dit wordt zeker gedaan door onderdompeling, dat is, het stelt algehele reiniging voor.”

Ds: “Ik vrees, dat ook dit vanzelfsprekend wordt gevonden.”

W: “Ik volg u niet. Alle vooropgevatte meningen terzijde leggend, wilt u niet toegeven dat onderdompeling algehele reiniging beter voorstelt dan eenvoudigweg het toepassen van een beetje water?”

Ds: “Dit is een goede vraag, maar ik laat God zelf en Jezus dit beantwoorden. Mag ik je vragen, was het niet Gods bedoeling, in de wijding van de Levieten, een ordinantie te geven die algehele reiniging zou representeren? Maar voor dat doel was God vergenoegd dat een kleine hoeveelheid water op hen zou worden gesprenkeld. Vele dergelijke voorbeelden kunnen worden gegeven uit de reinigingen in het Oude Testament, of, zoals Paulus in de Hebreeënbrief ze noemt: dopingen. Maar in verder antwoord op je vraag verwijs ik je naar wat Jezus zegt in Johannes 13:8-10.”

W: “Dit staat me niet direct voor de geest, kunt u het citeren?”

Ds: “Na de instelling van het Avondmaal, in de nacht dat hij verraden werd, nam Jezus een linnen doek en omgordde zich. Daarna goot Hij water in het bekken en begon de voeten van de discipelen te wassen. Toen hij tot Petrus kwam, weigerde Petrus zich de voeten te laten wassen. Maar Jezus zei: ‘Indien Ik u niet wasse, gij hebt geen deel met Mij.’ Petrus zei daarop: ‘Heere, niet alleen mijn voeten, maar ook de handen en het hoofd. .’ Maar het antwoord van Jezus was: ‘Die gewassen is, heeft niet van node, dan de voeten te wassen, MAAR IS GEHEEL REIN.’ Beantwoordt dit je vraag?”

W: “Het dunkt me dat dit voldoende zou moeten zijn. Maar waarom gingen ze dan naar de rivier, waar nu juist zoveel water was, als ze niet onderdompelden?”

Ds: “Als je de feiten beschouwt, dan zou het juist vreemd zijn als ze níet naar zulke plaatsen zouden zijn gegaan.”

W: “Hoe dat zo?”

Ds: “De historie vertelt ons dat grote menigten naar Johannes kwamen, en door hem gedoopt werden. Ze beschouwden hem als de voorloper van de lang beloofde en nu verwachte Messias: ‘Toen is tot hem uitgegaan Jeruzalem en geheel Judea, en het gehele land rondom de Jordaan; En werden van hem gedoopt in de Jordaan, belijdende hun zonden.’ [Mattheüs 3:5-6] Omdat Johannes zulke menigten verwachtte bij zijn bediening en bij zijn dopen —en omdat de aard van zijn zending en de profetieën van het Oude Testament het vereisten om in de wildernis te gaan— naar welke plaats zou hij moeten gaan om water te vinden, niet alleen voor het dopen, maar ook voor de behoeften van zo'n menigte en lastdieren?”

W: “Ik veronderstel, dat u niet denkt dat Johannes ook maar één van hen die tot hem kwamen, onderdompelde?”

Ds: “Niet alleen neem ik aan dat hij dit niet heeft gedaan, maar dat hij dit ook niet gedaan zou hebben, zelfs als iemand hem dit verzocht had. Hij zou in gebreke zijn gebleven om aan het grote oogmerk van zijn doop te voldoen. Hij zei namelijk: ‘Mattheüs 3:11.’ Hij beschouwde deze doop als typisch van dat door de Geest: en de Geest daalde neder op mensen; ze werden er niet ingedompeld.”

W: “We onderzoeken de gevallen van de bediening van deze plechtigheid in het licht van het indirecte bewijsmateriaal; wat is er —van dit soort— dat u een volmacht geeft om te ontkennen dat deze bediening door onderdompeling geschiedde?”

Ds: “Als ik terechtstond met indirect bewijs slechts half zo goed, dan verwachtte ik te worden opgehangen. Johannes' bediening duurde ongeveer zes maanden. Uit de al aangehaalde passage, waarin we lezen over de menigten die tot hem kwamen en door hem gedoopt werden, kunnen we een voorzichtige schatting maken van het aantal dopelingen. We komen dan uit op ongeveer twee- tot driehonderdduizend, gemiddeld zo'n duizend tot vijftienhonderd per dag.”

W: “Maar hoe kon hij er zoveel dopen?”

Ds: “In het geheel niet als de plechtigheid door onderdompeling was; maar erg gemakkelijk zoals hij deze bediende.”

W: “En hoe was dat?”

Ds: “Deze geschiedenis verhaalt ons dat niet, maar we zijn op veilige grond als we concluderen, dat het geschiedde zoals het dopen in de Oudtestamentische bediening. Hebreeën 9:19 zal ons helpen om deze vraag te beantwoorden. Wil je dat alsjeblieft lezen?”

W: “‘Want als al de geboden, naar de wet van Mozes, tot al het volk uitgesproken waren, nam hij het bloed der kalveren en bokken, met water, en purperen wol, en hysop, besprengde beide het boek zelf, en al het volk.’”

Ds: “Uit de juist gelezen passage, en uit vele overeenkomende in het Oude Testament, is het waarschijnlijk dat Johannes doopte met behulp van een tak van de hysop, een struik die vaak voor dit doel gebruikt werd in vroeger dagen, en hiervoor bijzonder geschikt. Met zulke methode kon hij vele duizenden in een dag dopen, zonder buitengewone inspanning.”

W: “Dan veronderstel ik dat u denkt, dat de drieduizend op die dag ook zo gedoopt werden in Jeruzalem.”

Ds: “En op precies dezelfde manier. De omstandigheden in dit geval waren wat verschillend. Er was geen rivier in of bij Jeruzalem. De grote massa van de Joden, en hun leiders, waren allemaal vijanden van de Christenen, en als de plechtigheid voltrokken was geweest door onderdompeling, dan zouden er twee obstakels in de weg hebben gestaan:
Ten eerste, het vinden van een plaats voor zulk een massale onderdompeling.
Ten tweede, toelating om de plechtigheid op die manier uit te voeren, als ze een plaats hadden kunnen vinden.
Beide moeilijkheden zijn fataal voor de opvatting dat de doop door onderdompeling heeft plaats gevonden. Het is al moeilijk om een plaats in deze wereld te vinden, waar direct, zonder zoeken en voorbereiding, zo veel onderdompelingen plaats kunnen hebben, zelfs al beschouw je die plaatsen waar een rivier doorloopt of waar een rivier dicht bij is. Het was 's ochtends negen uur toen Petrus zijn preek begon. Hoe lang hij preekte wordt ons niet meegedeeld. Slechts een deel van de preek is ons bekend. In Handelingen 2:40 wordt gezegd: ‘En met veel meer andere woorden betuigde hij, en vermaande hen, zeggende: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!’ Het gehele verslag van de doop wordt gegeven in Handelingen 2:41: ‘Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen.’ Dit zou een miraculeuze wijze van het uitvoeren van een werk van zulk een omvang als de onderdompeling van een menigte in zulk een plaats als Jeruzalem zijn, en dan ook nog in zo'n korte tijd. Het verslag komt geheel overeen met hoe in het Oude Testament de plechtigheid werd bediend. Volgens de methode genoemd in Hebreeën 9:19 zou twee uur genoeg zijn om voor water te zorgen en om dit aantal door de apostel te laten dopen.”

W: “Ik belijd, dat de onderdompeling van deze drie duizend in één dag me soms moeite heeft gekost. Maar ik heb gelezen dat er berekeningen zijn die aantonen dat het mogelijk is.”

Ds: “Heb je dit ooit zelf eens proberen te berekenen?”

Ds: “Nee dominee, nooit.”

Ds: “Wil je een poging wagen? Ik heb erg benieuwd.”

W: “Wel, gegeven de bijzonderheden in dit verslag, denk ik dat ze er ongeveer vijf uur voor hadden.”

Ds: “Een goede schatting, maar laten we ze zes uur nemen.”

W: “Er waren twaalf apostelen, ieder heeft zes uur de tijd, dus dat geeft ons tweeënzeventig uur in totaal. Dus dat betekent dat elke apostel ongeveer tweeënveertig per uur moet dopen, dus negentig seconden voor iedere onderdompeling.”

Ds: “Dit veronderstelt, dat er water beschikbaar was, en dat alles gereed was, en dat er geen vertraging optrad. Hoe aannemelijk vind je dit?”

W: “Het dunkt me dat drie minuten per onderdompeling al erg vlot is om dit met enige waardigheid te doen. Maar dan zou het meer dan twaalf uur hebben geduurd. Ik weet dus niet hoe zulke berekeningen gemaakt zijn.”

Ds: “Laten we onze regel op dit geval toepassen, en, oordelend gegeven het indirect bewijsmateriaal, naar welke kant valt de wijzer uit?”

W: “Om de betekenis van het woord maar niet te noemen, noch de betekenis van de plechtigheid, moet ik toegeven dat de theorie van onderdompeling zeer weinig ondersteuning vindt in het indirecte bewijsmateriaal met deze doop van drieduizend op een dag.”

Ds: “Dit voorbeeld van de drieduizend was een omleiding. Ik weet niet meer hoe we daar terecht zijn geraakt. We waren de doop van Jezus en de menigten die tot Johannes kwamen aan het behandelen. Om daar naar terug te keren, en de regel van het indirecte bewijs toe te passen, hoe staat het met dit voorbeeld?”

W: “Als ik moest toegeven dat er zoveel werden gedoopt als u zegt, ja, dan is het absoluut zeker dat ze niet werden ondergedompeld. Maar ik geef niet toe dat het er zoveel waren.”

Ds: “Oké, ik denk dat tweehonderdduizend een eerlijke schatting zijn. Zullen we dat halvéren?”

W: “Dat zijn er nog steeds te veel. Ik denk dat een vijfde daarvan een meer reëel aantal is.”

Ds: “Dat geeft ons dan veertigduizend mensen. Maar laten we dit nog eens door vier delen, dan komen we op tienduizend uit. Johannes' bediening duurde ongeveer 6 maanden. Laten we aannemen dat hij vier dagen per week doopte. Dat geeft ons honderd dagen, en daarmee honderd onderdompelingen per dag. Als we drie minuten per onderdompeling aannemen, dan vereist dit dat hij vijf uur per dag in het water stond. Hoe aannemelijk is dit?”

W: “Ik weet absoluut niet wat ik hierop kan zeggen.”

Ds: “Denk je, dat vlees en bloed zulk een arbeid kan verdragen?”

W: “Het zou je volledig uitputten.”

Ds: “Het is bijna geheel zeker dat geen mens zulke arbeid voor een halve maand kon volhouden. Het is onzeker of hij dit voor vier dagen kon verdragen, en als we een eerlijke schatting maken, dan zien de we dwingende kracht van het indirecte bewijs. Maar om terug te keren tot het geval van Jezus, wat zullen we als uitslag vastleggen?”

W: “Ik heb geen idee. Dat was één van mijn sterkste passages. Als we beslissen volgens de regel die we aangenomen hebben en het idee van een begrafenis terzijde leggen, net als de betekenis van het woord, en alleen naar de omstandigheden beslissen, en dan ook in aanmerking nemen de wet waaraan Hij moest voldoen; dan schijnt dit geval lastig voor mij te zijn. Ik belijd, dat er maar weinig indirect bewijs in de feiten is, die op onderdompeling wijzen.”

Ds: “Ik dacht dat we in één avond wel de gevallen van de bediening van de doop konden behandelen. Maar ik zie dat dat niet lukt. Mediteer over wat we al behandeld hebben, en als het je past, kom dan morgenavond terug.”

Dominee: “Dit geeft maar aan, waartoe mensen hun toevlucht nemen om hun doel te bereiken. Hetzelfde woord komt voor in Openbaringen, en wordt veelvuldig vertaald met indompelen. Wanneer het in zulk verband gebruikt wordt, voldoet het aan hun doel. Als het woord baptidzo onderdompelen betekent, zo veel te meer zou de stam een zelfde daad betekenen. Als kon worden aangetoond dat bapto indompelen of onderdompelen betekent, en niets anders, zou een tegenstander van onderdompeling, met een schijn van redelijkheid, protesteren tegen de conclusie dat baptidzo, een afgeleide, dezelfde intensieve betekenis zou hebben. Afgeleiden worden in een minder intensieve en beperktere betekenis gebruikt, maar in deze woorden willen die orde omdraaien.”

W: “Dat is zoals ik het begreep. Maar ik heb hier niet veel aandacht aan besteed, omdat het niets zou helpen met de andere passages die u citeerde. Als u wilt, dan kunnen we nu over gaan tot de symbolische betekenis van de doop, zoals u zei dat dit onze aandacht zou hebben vanavond. Hierin voel ik me meer thuis, en ik ben er zeker van dat ik gewapend ben tegen welk argument dan ook, wat u kunt opperen.”

Ds: “Ik ben blij dat je je thuis voelt in de overweging van dit onderwerp, maar ik weet eigenlijk niet of ik je moet prijzen voor je laatste opmerking, omdat het in schijnt te houden ...”

W: “Wat ik bedoel is dat ik zulk een autoriteit in het Woord van God heb over de vraag van de betekenis van de doop, dat niets dat iemand naar voren kan brengen, enige invloed kan hebben op mijn opvattingen.”

Ds: “Misschien is het 't beste als ik een definitie van je opvattingen krijg — wat denk jij, dat deze plechtigheid symboliseert?”

W: “Ik kan dit kort maken. Ik beschouw de doop als een herdenking van de begrafenis en de opwekking van Jezus. Bijna iedere instelling van God heeft dit karakter. De besnijdenis is, meen ik, een uitzondering. Ze zijn gegeven om een bijzondere gebeurtenis te herdenken die zich door Goddelijke tussenkomst ten gunste van Zijn volk heeft voorgedaan.... Zo is het Avondmaal des Heeren een herdenking van de dood van onze Heere Jezus Christus. En zouden we geen plechtigheid hebben om Zijn begrafenis en opstanding te herdenken? Dit hebben we niet, tenzij de doop die plechtigheid is. Het wil er bij mij niet in, dat God zo zorgvuldig zou zijn in het geven van een herdenking van die andere gebeurtenissen, en dan in gebreke zou blijven om enige voorziening híervoor te treffen. Het mag gezegd worden dat, vergeleken met dit, de rest onbelangrijk is. De opstanding van Christus is de meest bijzondere gebeurtenis die ooit is geschied. Het is het fundament van de Christelijke religie. Het is het fundament van al onze hoop. Verwijder het, en het gehele bouwwerk van het Christendom vervalt tot een ruïne. Een feit dan, zo groot, van zulk een omvang en belang, kan niet worden toegelaten om zonder herdenking te gaan. En kan niet het oog des geloofs, dat het gebroken lichaam van Jezus ziet in het gebroken brood; dat het warme bloed vloeiend uit de doorstoken zijde ziet in het stromen van de wijn, zien de begraven Zaligmaker in de onderdompeling van één, der zonde gestorven; kan het niet Hem zien, herrezen in het ópkomen dat volgt?”

Ds: “Het is overduidelijk dat je je thuis voelt bij dit onderwerp, en dat je het zorgvuldige aandacht hebt gegeven; en van je nadruk het is niet minder duidelijk dan dat je de waarheid voelt van wat je verzekert. Deze uitgebreide en heldere uiteenzetting van je opvatting heeft me enigszins van gedachten doen veranderen over de volgorde hoe we dit onderwerp zullen overwegen. Ik ben het eens met veel van wat je zegt; maar mag ik vragen: wat had de begrafenis van Jezus te doen met Zijn groot werk voor ons?”

W: “Ik begrijp eigenlijk niet wat u met deze vraag bedoelt. U lijkt te impliceren dat dit niets van doen had met Zijn werk als Zaligmaker. Bedoelt u dát?”

Ds: “Ja, inderdaad. Ik begrijp niet welk doel het dient in Zijn middelaarswerk. Sta me toe je te vragen wat de aard van Zijn werk geweest zou zijn, als, gestorven zijnde zoals Hij deed, op vrijdag om ongeveer het negende uur (3 uur 's middags), Zijn lichaam op het kruis gelaten was tot zondagochtend, en dat Hij dan naar het leven was teruggekeerd, en afgekomen was van het kruis.”

W: “Begraven is een bewijs van dood. Het toont aan dat de Zaligmaker werkelijk gestorven was.”

W: “Ik kan niet zien dat het afgedaan zou hebben van de waarde van Zijn werk. Maar Zijn begrafenis was nauw betrokken met Zijn opstanding, en dat had zeker veel te doen met Zijn werk.”

Ds: “Bedoel je dat het een noodzakelijk deel van Zijn opwekking was dat Hij uit het graf kwam?”

Ds: “En dit had Hij ook kunnen doen als Hij in het geheel niet begraven was geweest.”

W: “Ik heb dit onderwerp nooit in dit licht gepresenteerd gezien. Maar in ieder geval was Zijn opstanding en zeer belangrijke gebeurtenis — van evenveel belang als Zijn dood. En als al zulke grote gebeurtenissen iets moeten hebben om ze te herdenken, zou dit niet herdacht worden, als de doop niet een herdenken hiervan is.”

Ds: “Ik ben het geheel met je eens wat betreft het belang van de opstanding —Zijn opnieuw tot leven komen— niet slechts het komen uit het graf, dat was geen zaak van belang. Ik stem ook met je overeen wat betreft de wenselijkheid dat een dergelijke grote gebeurtenis als Zijn opstanding herdacht moet worden. Maar laat ons, voor een ogenblik, het onderwerp veranderen, en sta me toe je te vragen welke dag als de Sabbat van de week gehouden werd toen Christus op aarde was.”

W: “Hoewel ik niet begrijp waar u heen wilt, zal ik u toch antwoorden: Het was de zaterdag.”

W: “Ik zie uw punt, maar kan een antwoord niet ontwijken. De verandering werd gemaakt omdat Christus op deze dag van de doden opstond.”

W: “Nee dominee; ik had hier nog niet eerder bij stil gestaan, maar het wordt werkelijk beter herdacht dan enig ander gebeurtenis met Zijn werk verbonden.”

Ds: “Merk op, dat we tot nu toe twee feiten aan het licht gebracht hebben: 1, dat de begrafenis van Jezus niets van doen heeft gehad met Zijn werk in het redden van zondaren, 2. dat Zijn opstanding overvloedig wordt herdacht in de dag die wij als de Sabbat houden.”

W: “Maar ik ben het niet eens met de conclusie, die u heeft bereikt met betrekking tot de begrafenis van Christus. U heeft, zo het schijnt, aangetoond dat het niets van doen had met onze verlossing, en daarom niet herdacht hoeft te worden. Hoewel ik dat op dit moment niet kan aantonen, weet ik toch dat uw conclusie op een foutieve redenering berust, omdat Paulus met nadruk zegt dat ‘de doop de begrafenis van Jezus symboliseert.’”

Ds: “Brengen de feiten die al aan het licht gebracht zijn, niet een twijfeling teweeg over de juistheid van je interpretatie van deze passage?”

W: “Als deze opmerking niet zo duidelijk was, misschien. Maar de verwijzing is te natuurlijk en de woorden te helder om zelfs maar te dénken dat dit hier staat.”

Ds: “Wellicht zou het goed zijn voor het onderzoek van deze passage dat ik een paar vragen stel over wat hier gezegd wordt. Mag ik je vragen waar we de eerste passage ontmoeten die, naar jouw mening, schijnt mee te delen dat dopen een verwijzing is naar een begrafenis, of meer specifiek naar Christus' begrafenis?”

W: “Dit vers in Romeinen en een vergelijkbaar vers in Kolossenzen [Kolossenzen 2:11-12] zijn de énige, die dit klaar leren.”

Ds: “Is er niets in de vier evangeliën, of in Handelingen, waaruit je zo'n conclusie kunt trekken?”

Ds: “En geeft Paulus, in het zesde hoofdstuk van Romeinen, een leerstellige verhandeling over de doop? Is het uit de context duidelijk dat het zijn doel was om aan te vullen wat Christus en zijn apostelen hadden nagelaten, in die vijf boeken namelijk, over de wijze van het voltrekken van de plechtigheid van doop in de gemeente?”

W: “Ik kan niet zeggen dat hij doet. Hij verwijst er naar, omdat het dient om een zeer belangrijke waarheid te illustreren, wat het zeer wel doet, namelijk dat wij der zonde gestorven zijn.”

Ds: “Mijn vriend, sta me nu toe te vragen wat je zou denken of zeggen, als een fundamentele waarheid van onze denominatie gebaseerd was op een passage uit de Schrift, geschreven dertig of veertig jaar na Christus' hemelvaart; waar de schrijver niet de intentie had om iets over dit onderwerp te leren, maar er alleen maar zijdelings naar verwees, bij wijze van illustratie van iets, zonder direct verband met dit onderwerp; wanneer we ook nog tevergeefs de vier evangeliën en Handelingen na zouden speuren voor een volmacht voor onze bijzondere opvattingen; en wanneer, in de gehele Bijbel, behalve een gelijkluidende verwijzing, we geen passage kunnen vinden die iets dergelijks meedeelt. Wat zou je, onder zulke omstandigheden, denken of zeggen?”

W: “In zijn algemeenheid zou ik zeggen dat dit zeer aanmatigend zou zijn. Maar als zo'n verwijzing net zo duidelijk was als deze, zou ik gedwongen worden om te erkennen dat je recht hebt om zoiets te doen.”

Ds: “En veronderstel, dat de passage een uitleg toestaat die geheel verschillend is met degene die we nèt gaven?”

W: “Dan zou zo'n opvatting ongegrond zijn. Maar dit vers laat een andere uitleg niet toe.”

Ds: “Ik zie dat we nog niet gereed zijn om deze passage te onderzoeken. Laten we een omweg maken om het vanuit een meer gunstige plek te onderzoeken.”

W: “Hij werd van het kruis afgenomen en in het nieuwe graf van Jozef van Arimathea gelegd.”

W: “Zijn lichaam werd zorgvuldig in het graf gelegd en een steen werd tegen de deur gerold.”

Ds: “Zou het een wezenlijk verschil hebben uitgemaakt als ze het lichaam naar Jozefs huis hadden genomen, en daar in een kleine kamer of ruimte hadden geplaatst, en dan de deur gesloten?”

Ds: “Dat klopt. Maar is er een wezenlijk verschil met de situatie die we net hebben geopperd? Of als je deze vraag liever niet wilt beantwoorden, was het lichaam met de begrafenis in de aarde geplaatst, en rees het met de opstanding op uit de aarde?”

Ds: “Zometeen. Een andere vraag als ik mag. Heeft de begrafenis van Jezus enige overeenkomst met de wijze van begraven zoals wij dat heden ten dage plegen te doen?”

Ds: “En veronderstel dat alles geheel in overeenstemming met onze wijze van begraven was gedaan, zou het dan gepast onderdompeling symboliseren?”

Ds: “Onderdompeling, dan, is het toepassen van zo'n hoeveelheid water aan een persoon, dat hij hierdoor uit het gezicht verborgen wordt.”

Ds: “De actie dan is niets. Het indalen is niet essentieel voor onderdompeling. Het is genoeg als het element wordt geplaatst of gegoten, totdat het individu of object bedekt is.”

W: “Maar het is genoeg dat Paulus zegt, dat dopen een symbool is van de begrafenis van Jezus.”

Ds: “Er is een vraag waarop ik zeer graag een eerlijk antwoord wil hebben. Namelijk: ontdoe je van alle noties van onze moderne wijze van begraven, en overweeg de eenvoudige feiten zoals de historie in het evangelie ons verhaalt met betrekking tot wat gedaan werd met het lichaam van Jezus na zijn kruisiging; dat Hij werd gelegd in een kleine ruimte gehouwen uit solide rots, en veronderstel dat wat met Zijn lichaam werd gedaan, gesymboliseerd zou moeten worden met water, zou dan de onderdompeling van iemand in het water dit beter symboliseren dan het besprenkelen met water?”

Ds: “Roep de doop van Nebukadnezar met de dauw van de hemel terug in je herinnering; herinner je, hoe vaak je hebt gezegd dat omhulling aan alle vereisten zou beantwoorden.”

W: “Meent u dat besprenging genoeg zou zijn Christus' begrafenis te symboliseren?”

Ds: “Mijn vraag is, zou besprenging dit niet even goed symboliseren als onderdompeling?”

Ds: “Om eerlijk te zijn, ik zie niet dat één van beiden dit doet zonder enige inspanning van de verbeelding; maar Paulus zegt, dat dopen dit symboliseert?”

Ds: “Dat is de kwestie die we nu willen overwegen. Laat me eerst vragen welk feit de apostel wenst te bevestigen, of welk punt hij wenst te maken. Dopen wordt geïntroduceerd als een illustratie. Kun je me vertellen welk feit geïllustreerd wordt?”

W: “Hij heeft vermeld dat waar de zonde overvloedig was, genade veel meer overvloedig was. Hieruit schijnt te volgen, dat als genade meest overvloedig is, waar zonde meest overvloedig is, we de gevolgtrekking zouden kunnen maken: laat zonde overvloedig zijn zodát genade overvloedig mag zijn. Om deze monsterlijke conclusie te weerspreken, zegt hij: ‘Wij, die der zonde GESTORVEN zijn, hoe zullen wij nog in dezelve LEVEN?’ Hij brengt dan illustratie naar voren, ‘Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn?’”

Ds: “Ik zie dat je een helder inzicht hebt in de verbinding, en van het punt dat geïllustreerd wordt. In de net aangehaalde passage wordt de doop twee keer geïntroduceerd; wil je de twee dingen die bevestigd worden herhalen?”

W: “Ten eerste, we zijn in Christus gedoopt. En ten tweede, we zijn in Zijn dood gedoopt.”

W: “Om in Christus te komen, moet betekenen om in vereniging met Hem te komen, omdat zo vaak gezegd wordt dat wij ‘in Christus.’ te zijn. Te zeggen dat we in Hem zijn gedoopt, is bevestigen dat, op bepaalde wijze, de doop een waarborg van deze vereniging is.”

Ds: “Je bent een uitstekend theoloog; en nu wat betreft het tweede feit dat bevestigd wordt?”

W: “Ik veronderstel dat het een zelfde betekenis heeft. Om gedoopt te worden in Zijn dood, moet betekenen in vereniging hiermee komen, zo dat, als door het eerste Christus de onze wordt, zo door het tweede Zijn dood de onze wordt.”

Ds: “Zeer goed, en een zeer belangrijke dogma. Christus als onze Zaligmaker moet in alle dingen worden gezien als onze Plaatsvervanger. Zijn dood was niet, om zo te spreken, een persoonlijke dood; dat is, het was niet slechts de dood van de individu Christus Jezus. Het was een representatieve dood, ofwel hij stierf ons-representerend. Kijk naar het kruis, en wie zie je daar, verlaten van God, lijdend en stervend?”

W: “Ik begrijp wat je bedoelt. We zien Gods volk in de persoon van Jezus, hun Representant.”

Ds: “En door welke middelen, volgens de uiteenzetting van de apostel, wordt Zijn dood onze dood?”

Ds: “En hoe, volgens deze uiteenzetting, worden wij van deze vereniging verzekerd?”

W: “‘Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden.’”

W: “Met het woord ‘dan’ [vertaler: het oud-Nederlandse woord waar wij nú ‘dus’ zouden gebruiken].”

W: “Het toont aan dat er een gevolgtrekking gemaakt wordt uit het voorafgaande.”

W: “Ik heb dit vers opgezocht in mijn Grieks Testament, en vond er geen woord dat correspondeert met het voorzetsel ‘met’; het werkwoord is een samenstelling, gemaakt van het werkwoord ‘begraven’, en het woord ‘met’, of ook ‘tezamen met,’ als een voorvoegsel. Het betekent ‘begraven samen met’; dat is, beide begrafenissen zijn één — de begrafenis van Jezus en Zijn volk; ze zijn tezamen begraven.”

Ds: “Om ‘tezamen begraven’ te zijn, impliceert meer dan één persoon; en jij meent dat dit verwijst naar ‘Christus en Zijn volk.’ ”

Ds: “Dan is de verklaring van de apostel déze, dat, als Christus' dood ónze dood is, zo Zijn begrafenis ónze begrafenis is.”

Ds: “En jij denkt dat deze bewering gelijk is aan ‘door den doop in het water’?”

Ds: “Maar in het vorige vers vind je de uitdrukking, ‘in Zijn dood gedoopt,’ en jij gaf de enige mogelijke verklaring van wat daar staat. De tweede bewering is een gevolgtrekking hiervan, wat ons waarschuwt dat de apostel klaar staat om het vastgestelde feit toe te passen. In de eerste zin betekent ‘in Zijn dood gedoopt’ verenigd met Hem te zijn, dat Zijn dood de onze wordt. Hier moet het 't zelfde betekenen. Het moet betekenen dat wij begraven zijn met Hem door met Hem verenigd te zijn.”

W: “Dat schijnt een legitieme gevolgtrekking te zijn, en de enige mogelijke uitleg.”

W: “Ik heb altijd gedacht, dat die er was, maar deze stuksgewijze uitleg heeft het verduisterd. Ik moet erkennen dat ik het niet zie. Maar kent de apostel niet een bijzonder ambt aan de doop toe? Hij schijnt er over te spreken, als zou het meer tot stand brengen of doen dan één van ons zou toestemmen?”

Ds: “In het geheel niet. ‘Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn Een.’ [1 Johannes 5:7] Wat waar is van de beduidde zaak, mag bevestigd worden van het téken, en dit gebeurt ook vaak.
Niemand zou de monsterlijke conclusie uit deze bewering van de apostel trekken, dat de waterdoop ons verenigt met Christus.”

Ds: “Klaarblijkelijk had hij de manier waaróp niet in zijn gedachten. Wat hij zegt, zou even toepasselijk zijn geweest van welke plechtigheid dan ook, die bedoeld is om te tonen wat dopen doet, namelijk, onze vereniging met Christus.”

Ds: “Veronderstel, dat besnijdenis gehandhaafd was geweest als plechtigheid van opneming in de kerk, en onze vereniging met Christus had betekend. In zo'n geval kon dezelfde taal gebruikt worden, met doop vervangen door besnijdenis. Het zou dan geworden zijn: ‘Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus besneden zijn (dat is, verenigd met Christus door de besnijdenis), wij in Zijn dood besneden zijn? Wij zijn dan met Hem begraven, door den besnijdenis in den dood.’”

W: “Ik ben niet bereid om de juistheid van uw uitleg te bedisputeren; maar ik zou graag uitgelegd zien, hoe een plechtigheid als de besnijdenis het werk van de Geest kon betekenen of symboliseren, zoals dopen doet?”

Ds: “Er is geen twijfel aan, dat de besnijdenis was bedoeld om juist dát te doen. Vaak lezen we van ‘besnijdenis van het hart.’ (Vertaler: zoals bijvoorbeeld in Deuteronomium 30:6.) Zo verstond Paulus dit, als blijkt uit deze brief aan de Romeinen. Aan het eind van het tweede hoofdstuk spreekt hij zo over de besnijdenis: ‘Want die is niet een Jood, die het in het openbaar is; noch die is de besnijdenis, die het in het openbaar in het vlees is; Maar die is een Jood, die het in het verborgen is, en de besnijdenis des harten, in den geest, niet in de letter, is de besnijdenis;’ [Romeinen 2:28]”

W: “Hoewel ik niet kan aantonen dat uw uitleg onjuist is, hiermee is mijn zaak slechts verzwakt, maar de uwe niet sterker geworden.”

W: “Omdat dan zou volgen dat de betekenis van de plechtigheid geen licht werpt op de wijze van de bediening. Maar de niet te betwijfelen voorbeelden van onderdompeling zoals vastgelegd in Nieuwe Testament blijven onaanraakbaar en onbeantwoordbaar.”

Ds: “Met betrekking tot je laatste bewering, dat rést ons nog te overwegen. Met betrekking tot het eerste, ik denk dat je blijft vasthouden aan een onjuiste opvatting over het onderwerp. Ik meen nu juist, dat het aantoont dat: ten eerste, dat dopen niet bedoeld was om een begrafenis te symboliseren noch te herdenken; ten tweede dat het was bedoeld om het werk van de Geest te symboliseren; ten derde, dat het nu juist wel licht werpt over de vraag van de wijze van dopen. Het eerste hebben we al overwogen, en ik hoop tot je tevredenheid. De overweging van de andere twee beweringen stellen we maar beter uit tot een andere avond.”

Vierde avond: de betekenis van de doop

De doop symboliseert het werk van de Heilige Geest — Het werk van de Geest wordt vergeleken met uitgieten, nederdalen of uitstorten, nooit met onderdompelen — Het individu wordt niet in het element geplaatst, maar het element wordt toegepast aan het individu.

W: “U behandelde onze opvattingen over de betekenis van de doop zo beknopt, dat ik verlang te horen wat u heeft te zeggen ten gunste van uw eigen opvattingen. Het is makkelijker omver te halen dan op te bouwen.”

Dominee: “Ik beloof je dat ik mijn mening niet zal baseren op een passage die dertig of veertig jaar na Christus' opvaring is geschreven, en waarin slechts zijdelings naar de doop wordt verwezen, en dan alleen maar als illustratie van iets dat er weinig tot geen verband mee houdt.”

Ds: “Eerst een paar woorden als introductie. Kun je me vertellen hoeveel Personen in de Godheid een deel hebben in het werk van 's mensen verlossing?”

W: “Allen. De Vader zond de Zoon. De Zoon kwam en heeft verzoening gedaan voor de zonde. De Heilige Geest past de verdiensten van Christus werk toe.”

W: “De Geest overtuigt van zonde; neigt ons om tot Jezus te gaan; vernieuwt en heiligt ons.”

W: “Een gelijk deel als de andere personen. De heilige schrijvers verwijzen vaak naar Zijn werk.”

Ds: “Denk je, dat Zijn werk van voldoende belang is dat het met een plechtigheid herdacht of gesymboliseerd zou moeten worden?”

W: “Zeer zeker, en ik heb altijd gemeend dat de doop dit voor een deel doet.”

Ds: “Een zeer klein deel als we jouw opvattingen volgen; slechts tweederangs.”

W: “Ja, onze mening is dat de doop hoofdzakelijk verwijst naar de begrafenis van Christus. Maar ik heb me vaak afgevraagd, waarom, net als des Heeren Avondmaal exclusief verwijst naar het werk van Christus, de doop niet een speciale verwijzing heeft naar het werk van de Geest?”

Ds: “Het is jammer dat je geen antwoorden op zulke vragen hebt gezocht, het zou je hebben geleid om de waarheid te zien. Sta me toe je dit geval voor te leggen. Veronderstel dat je een bepaalde tekst kon vinden, bijvoorbeeld gesproken door Johannes de Doper: ‘Christus zal begraven worden in de aarde, maar gijlieden zult begraven worden door de doop in het water.’ Hoe zou ik dan, als tegenstander van onderdompeling, zulk een bewering kunnen weerspreken?”

W: “U zou dit niet kunnen weerspreken. Ik wenste wel dat zo'n verklaring vastgelegd zou zijn geweest; het zou de vraag hebben beantwoord, en een eind aan alle discussie hebben gemaakt. Maar waarom komt u met deze vraag? Zo'n vermelding is er niet.”

Ds: “Ik ben het met je eens dat dit beslissend zou zijn geweest. Ik vroeg je dit zodat ik je dit kan vragen: Wat zou je zeggen als ik een tekst kon vinden als deze: ‘Ik doop u wel met water tot bekering;, maar Hij zal u met den Heiligen Geest dopen.’”

W: “Ik herinner me dat Johannes deze taal gebruikte, en ik erken dat het wijst naar een innig verband tussen het werk van de Geest en de waterdoop.”

Ds: “En dat doet het. Het grote werk van de Geest is af te wassen, te reinigen, en te heiligen. Zal ik enkele passages aanhalen om deze bewering te bewijzen?”

Ds: “Aan de andere kant is water natuurlijk het symbool van reinigen, wassen. Het doopwater wordt vaak zo genoemd.”

Ds: “Ja dominee, ik herinner me passages die dit aantonen. Tot Paulus werd gezegd: ‘Sta op, en laat u dopen, en uw zonden afwassen.’ [Handelingen 22:16]”

Ds: “Al dergelijke passages wijzen ons helder op het feit dat het gebruik van water in de doop dient om het werk van de Geest te herdenken of te symboliseren.”

W: “Zij schijnen dit te betekenen. Maar het wordt vaak gezegd dat wij gereinigd zijn in Christus' bloed. In de eerste brief van Johannes wordt gezegd: ‘het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.’ [1 Johannes 1:7]”

Ds: “Ik ben je bijzonder erkentelijk voor deze suggestie en dit citaat. Ik zou het wellicht over het hoofd hebben gezien. Neem dezelfde brief, hoofdstuk vijf, de verzen 7 en 8 en lees.”

W: “Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn Een. En drie zijn er, die getuigen op de aarde, de Geest, en het water, en het bloed; en die drie zijn tot één. [1 Johannes 5:7-8]”

Ds: “Wat moet ik nu antwoorden in verwijzing tot je aanhaling van het eerste hoofdstuk, waar gezegd wordt dat het bloed van Jezus reinigt van alle zonden?”

W: “Ik zie het. Zowel bloed en water representeren of symboliseren het werk van de Geest. Hiermee ben ik het eens. Maar waar leidt ons dit?”

Ds: “Wacht maar af. We moeten hier pauzeren om een paar passages te onderzoeken die spreken over het werk van de Geest. Ik zal een paar passages uit de Concordantie selecteren, en als jij die dan zou willen lezen. Eerst Spreuken 1:23:”

W: “‘Ik zal Mijn Geest ulieden overvloediglijk UITSTORTEN; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.’”

W: “Want Ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik zal Mijn Geest op uw zaad GIETEN, en Mijn zegen op uw nakomelingen.”

W: “En Ik zal Mijn aangezicht voor hen niet meer verbergen, wanneer Ik Mijn Geest over het huis Israels zal hebben UITGEGOTEN, spreekt de Heere HEERE.”

W: “En daarna zal het geschieden, dat Ik Mijn Geest zal UITGIETEN over alle vlees, en uw zonen en uw dochteren zullen profeteren; uw ouden zullen dromen dromen, uw jongelingen zullen gezichten zien; Ja, ook over de dienstknechten, en over de dienstmaagden, zal Ik in die dagen Mijn Geest UITGIETEN.”

W: “En ik kende Hem niet; maar Die mij gezonden heeft, om te dopen met water, Die had mij gezegd: Op Welken gij den Geest zult zien nederdalen, en op Hem blijven, Deze is het, Die met den Heiligen Geest doopt.”

W: “En terstond als Hij uit het water opklom, zag Hij de hemelen opengaan, en den Geest, gelijk een duif, op Hem NEDERDALEN. ”

W: “en vernieuwing des Heiligen Geestes; Denwelken Hij over ons rijkelijk heeft UITGEGOTEN door Jezus Christus, onzen Zaligmaker; ”

Ds: “In Handelingen 2:16 vind je de passage uit Joël en wordt gezegd dat deze vervuld is op de dag van Pinksteren. Houd dit in gedachten en lees dan alsjeblieft Handelingen 2:33.”

W: “Hij dan, door de rechterhand Gods verhoogd zijnde, en de belofte des Heiligen Geestes, ontvangen hebbende van den Vader, heeft dit UITGESTORT, dat gij nu ziet en hoort. ”

Ds: “Kun je me vertellen welke verschillende woorden gebruikt worden om de gift van de Geest uit te drukken in de gelezen passages?”

W: “Voor zo ver als het me herinner, zijn ze ‘uitstorten’, ‘uitgieten’, ‘nederdalen’.”

Ds: “Herinner je je enig vers waarin het werk van de Geest wordt gerepresenteerd door iets als onderdompeling?”

W: “Ik hoopte al dat u me dat zou vragen; want er is een vers van dien aard in het hoofdstuk wat u aanhaalde. Handelingen 2:2, waar de schrijver spreekt over de doop van de Heilige Geest op de dag van Pinksteren, en zegt: ‘En er geschiedde haastelijk uit den hemel een geluid, gelijk als van een geweldigen, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten.’ Hier staat, heel duidelijk, dat ze geheel ingewikkeld waren, of, om zo te spreken, begraven.”

Ds: “Zo, dan, hoewel de Geest uitgestort was op hen, of op hen nederdaalde, was het toch van genoeg omvang om hen in te wikkelen, het was een doop.”

Ds: “Het bedroeft en verheugt me dat je dit voorbeeld noemt, en deze passage aanhaalt. Bedroeft, want hoe kan iemand die zo intelligent is, zo'n blunder maken. Verheugt, omdat anderen hetzelfde hebben gedaan, en enige notitie hiervan gemaakt zou moeten worden. Als je de passage bestudeert, zul je zien dat het niet zegt dat de Geest het huis vult. Het was het geluid dat het huis vulde. In Handelingen 2:3 is er een beschrijving van de zichtbare manifestatie van de doop door de Geest. “En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen.’”

W, Na de passage bekeken te hebben: “Eh, wel, ik schaam me, en dank u voor de terechtwijzing, zo vriendelijk toegediend, en zo rijkelijk verdiend. Maar ik belijd dat ik de passage niet eerder in dat licht gezien heb. Heel vaak heb ik 'm geciteerd zoals nu, en heb het beschouwd als een uitstekend voorbeeld van figuurlijke onderdompeling.

Ds: “Je moet de punten van verschil tussen ons paraat houden. Je schijnt geneigd te zijn dit te veronachtzamen wanneer het je uitkomt. De hele vraag, aangaande de manier van dopen, is: wordt het individu IN HET ELEMENT GEPLAATST? Of wordt het element TOEGEPAST AAN HEM? Dát dopen noemen, waar het element wordt toegepast aan het individu in een hoeveelheid genoeg om hem te omhullen, is beslissen dat het verschil in onze opvattingen niet de daad is of de wijze, maar eenvoudigweg een verschil in de hoevéelheid. In dat geval moet sprenkelen voldoen aan de eis, als, gelijk de dauw, het zo kan worden toegepast als om omhulling te representeren. Wat denk je nu, wat was dopen bedoeld te herdenken of te symboliseren?”

W: “Ik erken dat het niet erg gunstig schijnt voor onderdompeling. Het schijnt te wijzen naar dopen als bestaande in de toepassing van water aan het individu. Maar dit alles helpt u niets, want de beschreven gevallen van de bediening van de doop wijzen helder naar het feit dat onderdompeling de apostolische manier was.”

Ds: “Deze gevallen moeten nog bestudeerd worden. Misschien zijn ze wel niet zo uitsluitend ten gunste van onderdompeling als ze volgens jou schijnen te zijn.”

W: “De feiten, de omstandigheden, zijn te helder om misverstaan te worden. Als u erin kunt slagen mij van het tegendeel te overtuigen, kan me dit alleen kwaad doen, want het zou mijn vertrouwen in de taal wegnemen. Ik zou gedwongen worden te geloven dat er niets in menselijke taal gezegd kan worden, waarvan ook niet bewezen kan worden dat de schrijver zoiets niet bedoelde.”

Ds: “Juist het feit dat je zo praat, toont aan hoe geheel het vooroordeel je ogen heeft verblind. Door zo te spreken, zeg je dat alle kinderdopers schurken of zotten zijn: of ze missen genoeg gezond verstand om de gevallen van onderdompeling te zien; of als ze ze zien, missen ze de deugd om toe te geven dat ze dit zijn.”

W: “Het spijt me dominee, ik bedoelde niet u hiermee aan te klagen. Maar wilt u niet toegeven dat er gevallen van onderdompeling zijn vastgelegd in het Nieuwe Testament?”

Ds: “Ik erken absoluut niet dat de doop in enig beschreven geval zodanig is bediend.”

W: “Het lijkt me dat om zo'n bewering te bewijzen een dozijn avonden niet genoeg is. Maar ik ben geïnteresseerd in het onderwerp, en zal zo vaak komen als nodig, om alles te horen wat u heeft te zeggen.”

Ds: “Ik denk dat één avond genoeg zal zijn om al het noodzakelijke over de in het Nieuwe Testament vermelde gevallen van de doop te zeggen. Zodra het je uitkomt, zal ik ze graag met je overwegen.”